We zijn hier sinds zondag en inmiddels is het woensdag. Het wordt wel tijd dat we de toerist gaan uithangen hier. Ons eerste uitstapje wordt Velden am Wörthersee. Schijnt een leuk plaatsje te zijn met een mooie boulevard en we kunnen evt. een duik nemen in het meer.
Het is een klein half uurtje rijden. Zodra we de autoweg oprijden staat er een heel groot bord met de afslag ITALIEN. Alsof ze me roepen…. Maar we nemen toch maar de andere afslag.
Het ziet er gezellig uit hoor, dat Velden. Heel veel bloemen overal en de gebouwen doen me een beetje aan Disney denken. Helemaal het Falkensteiner Schlosshotel. Er hangt een beetje een jet set vibe hier en die bevalt me wel. Het meer ziet er mooi uit, prachtige kleur blauw en zo te zien zijn er volop restaurantjes en terrasjes waar we straks lekker kunnen zitten. Maar eerst op zoek naar een plek waar we een duik kunnen nemen.
Ik wou dat ik zo iemand was die zijn spullen gewoon onbeheerd achter kon laten, zonder bang te zijn dat er iets gejat wordt… Dus ik zit lekker uptight op mn handdoekje, te wachten tot de mannen terug komen en ik mag. Maar als het zover is, ben ik na 5 minuten weer klaar. Het water is koud en op kiezeltjes ga ik niet zo goed. Ik sta niet stabiel, zak erin weg en ben veel te bang dat ik onderuit ga en niet meer omhoog kom. Ik hoor overigens wel heel veel Nederlands en zelfs Limburgs om me heen…. Ugh.
Laten we maar gaan lunchen. When in Austria…. you search for an Italian restaurant haha. Il Lago heeft pizza en pasta, schaduw en ventilators dus wat mij betreft prima. Carbonara, vongole en een margherita per favore. Hij is trouwens niet goedkoop: €7,70 voor een fles water… Maar het is wel heerlijk. Na de lunch doen we een kort “rondje stad” maar veel te winkelen valt er niet dus dan maar met een gelato terug wandelen naar de auto.
Op donderdag vinden we trouwens nieuwe badhanddoeken op onze kamer – die tot nu toe elke dag na het ontbijt alweer verzorgd is. We hadden ze gisteren meegenomen naar het meer en even buiten gehangen om te drogen en te luchten. Zó fijn als het dan gewoon vanzelf vervangen wordt. Ik hou daarvan. Bonuspunten.
Terwijl ik gisteravond al half sliep (vermoeiend hoor, toeristje spelen), heeft Erwin alle folders die ik had verzameld uitgeplozen, op zoek naar ons volgende uitstapje. De Wandeling op De Berg bewaren we voor een dag dat het geen 30 graden wordt (anders kan ik meteen aan de zuurstof) en als ik nieuwe schoenen heb. Want mijn witte Gabor sneakers hebben een scheur aan de hak en die irriteert als mn sokje niet goed zit. Dus shoppen is wel pure noodzaak nu.
Deze ochtend wordt het een bezoek aan de Pyramidenkogel: “Kärntens schönster Aussischtspunkt” van 100m hoog. Erwin loopt 411 treden naar boven, maar er is ook een lift dus drie keer raden wat ik doe. Eenmaal boven ben ik wiebelig van top tot teen, brrr. Maar het uitzicht (o.a. over de Wörthersee) is wel adembenemend. We kunnen zelfs zien waar we gisteren aan het water zaten!
Vanaf plateau 8 en 9 kun je ook naar beneden tokkelen resp. “rutschen” met een matje door de glijbaan. Mama neemt wel weer fijn de lift en wacht de mannen beneden bij de uitgang van de glijbaan op. Op een scherm kan ik precies zien wanneer ze aan de beurt zijn – dit gaat ook weer heerlijk georganiseerd – dus ik kan precies op het juiste moment met mijn camera in de aanslag staan.
Als we ons daarna naar de uitgang worstelen, dan staat de rij om binnen te komen inmiddels tot ver op de parkeerplaats. Toch een goed idee geweest om vroeg te gaan. De rest van de middag vertoeven we in het zwembad. Buiten gaat het inmiddels flink tekeer met regen en wind. Binnen merken we daar gelukkig niks van maar achteraf horen en lezen we dat er in de buurt flink noodweer is geweest en mensen daardoor werden overvallen. Het slechte weer kwam eerder dan voorspeld en mensen konden niet meer op tijd weg komen. Heftig… Maar even aan het thuisfront laten weten dat bij ons alles oké is.
Shoppen is noodzaak zei ik al, dus vrijdag gaan we eindelijk naar de Gabor outlet. Die stond bovenaan mijn wishlist! Net buiten het centrum en je zou er zo voorbij rijden als je het niet wist. In tegenstelling tot de groooooote fabriekshal die ik verwachtte, is het een normale winkel. Met heel veel uitgestalde koopwaar. Zoveel dat ik niet weet waar ik moet kijken. Driftig zoek ik naar “mijn” model, liefst in het wit, maar ik vind alleen het roze paar dat ik al heb. FOMO is real! Zeker als “Gerda” met de wandelschoenen en ANWB-jas quasi nonchalant kijkt wat de maat is van een paar dat bij mijn stoel staat. Ik heb je wel door hoor en geef snel mijn roze paar aan Erwin. Guard this with your life!
De mannen willen behulpzaam zijn en komen met de ene na de andere schoen op de proppen, maar ik heb een heel duidelijk beeld van “leuk” of “niet leuk”. En laten we wel wezen, de meeste sneakers van Gabor hebben nou eenmaal best wel een hoog trutgehalte (hello Gerda) en vallen dus onder “niet leuk”. Maar de mannen zien het verschil niet zo met de paren die ik bestempel als “wel leuk”. Uiteindelijk kies ik voor nog een ander paar in het roze waarbij ik Erwin heen en weer zie kijken tussen het roze paar dat ik hem eerder gaf en dit paar en zich duidelijk in stilte afvragend of ik nou twee dezelfde paren ga kopen…. But trust me, they are só different.
Het shoppen zetten we nog even door bij Atrio, een groot winkelcentrum en zaterdagmiddag in het centrum van Villach. Maar beide moet ik eigenlijk bestempelen als een anticlimax. Ik vind het wel altijd heerlijk om rond te neuzen in zo’n winkelcentrum, maar echt bijzondere winkels waren het niet. Vooral veel ketens van winkels die wij ook kennen. Alleen de boekhandel kan me verleiden om wat langer te blijven hangen. In het centrum van Villach was dat ook een van de weinige winkels die wél open was op zaterdagmiddag. Can you imagine?! Bijna alles was dicht! Inclusief twee (twee!!) leuke tassenwinkels. Zo’n tegenvaller! Ik had het nog speciaal gevraagd bij de receptie. Echt een beetje jammer.
In Puglia kon ik niet shoppen vanwege dat vlieg-ding en nu had ik een auto om vol te laden maar viel er niks te shoppen. Nou ja, op die nieuwe sneakers na dan. Nu was ik écht klaar voor die berg….. Whoehahahahahahaha. Never not in my entire life honey. Never.
