Elke avond ging ik slapen met een grote glimlach, als ik er alleen al aan dacht hoe mooi het zou zijn om straks mijn eigen boek in handen te hebben.  En die grijns krijg ik nog steeds als ik een berichtje krijg van iemand die mijn boek wil bestellen.

Een mens werkt net even wat sneller met een deadline in het vooruitzicht, dus ik had voor mezelf bedacht dat het wel heel gaaf zou zijn, als ik Take That een exemplaar zou kunnen overhandigen, als ik naar hun concert ging in juni 2019. Randvoorwaarden – of dat überhaupt mogelijk zou zijn – daar gelaten, rekende ik met “mijn” drukker uit wanneer ik dan uiterlijk mijn bestanden zou moeten aanleveren. Het werd krap, maar het was haalbaar als ik op de dag van het concert op weg naar Amsterdam even uit zou stappen in Roermond, om drie exemplaren van de pers te pakken (bij wijze van spreken). En zo geschiedde. Ik reisde zelfs speciaal eerste klas, om onderweg drie cadeaupakketjes in orde te kunnen maken. Werkelijk geen secónde heb ik er aan gedacht dat het niet zou lukken; dat ik wellicht 48 uur met drie boeken in mijn rugzak zou moeten rond sjouwen. De mensen van de drukkerij dachten zelfs dat ik een afspraak of een afgesproken meet & greet op de planning had, zo overtuigd kwam ik over. Niets was minder maar. Hoe die dagen in Amsterdam verder verliepen kun je hier lezen.