Joey Tribbiani (uit de serie Friends) had er waarschijnlijk geen last van, dat Imposter Syndrome. Regelmatig verkondigde hij “I’m an actor, you know!”, maar ondertussen speelde hij alleen maar slechte rollen. Ik wou dat ik een beetje meer van Joey had…
Durf ik mezelf schrijver te noemen? Hmm, nee, niet echt eigenlijk. Want: wat heb ik nou te vertellen. Echte schrijvers dat die grote, literaire namen. Hele intelligente mensen die boeken schrijven voor andere intelligente mensen, die daar belangrijke dingen van vinden en hun mening daarover verkondigen in taalgebruik dat ík in ieder geval niet begrijp.
Wanneer ben je een schrijver? Gewoon als je schrijft, in welke vorm dan ook? Of alleen als je een boek schrijft of geschreven hebt? Of pas als je uitgegeven bent. En dan nog; zelf uitgegeven of door een uitgever? Aflevering 9 van de Schrijfpraat podcast van Emmie de Vries en Stephanie Croes zette me aan het denken.
Wat ben ik dan?
Ik heb mezelf heel lang “secretaresse met een blog” genoemd. Maar eigenlijk dekt dat de lading totaal niet, want juist over mijn werk schrijf ik bijna niet veel. Ik ben juist (weer) begonnen met schrijven in een periode dat ik even een time out had van mijn werk. Ik zet “weer” bewust tussen haakjes, want ik deed het vroeger als kind al. Hele reisdagboeken en plakboeken vol. Kilometers brieven schreef ik naar Take That en toen ik nog bij het accountantskantoor werkte, draaide ik het hele personeelsblad in mijn eentje in elkaar. Pure noodzaak overigens omdat niemand stukjes aanleverde en ik het stiekem veel te leuk vond om het níet te doen. Ik schreef er al eerder een blog over; schrijven is echt passie en dat ik nu twee boeken zelf heb uitgegeven zie ik nog steeds als een uit de hand gelopen hobby. Uit de hand gelopen in die zin, dat mijn blog tegenwoordig bijna een tweede baan is geworden (noem me dus never nooit een luie parttimer).
Ik noem mezelf daarom het liefst “blogger met een boek”. Want ik ben geen standaard blogger slash vlogger slash influencer. Nee, ik promoot absoluut geen dingen waar ik niet achter sta, puur om het promoten en om de massa. Ik sta nog altijd voor kwaliteit boven kwantiteit. Liever 10 oprechte volgers die elke week daadwerkelijk lezen wat ik schrijf, dan 100 die alleen maar doelloos op en neer scrollen.
Tips van Steef zijn oprecht dingen waarvan ik ze een ander ook gun. Hysterisch is my middle name en blijkbaar vinden mijn lezers leuk om te lezen hoe ik een Steefproof draai aan het leven probeer te geven. Humor is mijn coping mechanisme maar ook mijn kracht en een glimlach van jou als je mijn stukjes leest, is voor mij het mooiste compliment. Laat staan een schaterlach!
Dus – moraal van dit verhaal – wie ben ik? I’m a writer, you know. And I write funny things that make you smile 🙂
See, I just did.
