Oh mijn haren gaan echt overeind staan als er ergens weer een discussie oplaait over parttime werken. Je bent lui, het is slecht voor de maatschappij en als vrouw ben je niet geëmancipeerd. Om nog maar te zwijgen over mannen die parttime werken. Die hebben echt geen ambitie.
Mijn golden rule is kwaliteit boven kwantiteit en volgens mij gaat dat hier ook op. Vraag aan werkgevers: wat heb je liever; een parttimer die in 24 uur toegewijd en efficient werkt (kwaliteit) of een fulltimer die met een kop koffie de krant leest en de 40 uur uit zit tot het vrijdagmiddag 17:00 uur is (kwantiteit)? Ik ben benieuwd naar het antwoord.
Maar behalve toewijding, vind ik plezier in je werk nog belangrijker. Het voelt niet als werk, als je doet wat je leuk vindt. Ongeacht het aantal uren. Toewijding werkt overigens wel twee kanten op; als ik het gevoel heb dat ik gewaardeerd word, dan vind ik het niet erg om wat langer door te werken of op mijn vrije dag even een paar uurtjes in te loggen. Bereikbaar ben ik altijd, maar als het nu even niet uitkomt, dan neem ik niet op en bel of app ik later terug. Of denk ik nou te simpel (omdat ik niet fulltime werk)?
Het draait allemaal om balans. Die extra vrije dag in de week (in mijn geval twee) zorgt ervoor dat ik het leuk blijf vinden, omdat ik naast mijn werk tijd overhoud om andere dingen te doen die me energie geven. Schrijven bijvoorbeeld en alles in het verlengde daarvan om mijn carrière als blogger-met-een-boek op te bouwen. Dingen die ik kan doen, omdat ik geld verdien door te werken. Werken om te leven, and not the other way around.
Parttime werken voor een werkgever, geeft me ook de ruimte om flexibel om te gaan met mijn uren, zodat ik kan zorgen voor mijn gezin en voor mijn ouders. Maak ik mijn uren niet tussen 9 en 5, dan haal ik ze ’s avonds in. Een keuze die ik bewust heb gemaakt en waar ik nog steeds 100% achter sta. En mijn werkgever ook. Ben ik dan lui, niet gemotiveerd en doe ik niks voor de maatschappij? Was het beter geweest als ik vijf dagen per week in de ochtend- en avondspits met gierende stress door mijn lijf heen en weer zou sjezen tussen school, werk, voetbaltraining, boodschappen en oh ja in het weekend even plichtsgetrouw thee drinken bij pa en ma. Als ik tenminste niet in bed lig met migraine van de stress. Oh en dan moet er niemand tussendoor ziek worden of een bot breken want daar heb ik helemaaaaaal geen tijd voor!
Iedereen is anders. Iedereen is ergens anders goed in en vindt andere dingen belangrijk. Iedereen ontspant en laadt op op een andere manier. Ik heb alleen maar respect voor mensen die het wél kunnen; een fulltime baan en dan ook nog 100.000 dingen ernaast doen. Ik wil dat niet, want ik heb gemerkt dat het ten koste ging van mijn eigen gezondheid. Dus ik vind het belangrijk om een goede balans te hebben.
Deze vrijheid is mijn luxe (en mijn keuze ;-)) en natuurlijk begrijp ik dat dit niet geschikt is voor elke beroepsgroep. Maar ook dat is een keuze. Elke dag, of beter gezegd elk moment van de dag, kun je weer opnieuw kiezen. En niet elke keuze die je nu maakt, is voor de rest van je leven in beton gegoten.
