De hysterie achter de selfie…

16 augustus 2018

De hysterie achter de selfie….

Verstand op 0 en gaan. Rennen. Ik deed het eerder toen ik Guus Meeuwis spotte bij het optreden van Andre Rieu op het Vrijthof in Maastricht, toen Giovanni Caminita pizza’s stond te bakken op Het Italië-evenement bij Kasteel de Haar en vanmorgen weer toen mijn collega me erop attendeerde dat ze begonnen waren.

Ze maken vandaag op het werk opnames voor Flikken Maastricht. 

“Hij staat buiten hoor. Wit t-shirt heeft ie aan.” 

Dus ik grijp mijn boekje, een pen en mijn telefoon en strompel naar de lift. Want mijn enkel doet sinds afgelopen week weer enorm pijn dus rennen gaat even niet. Als trouwe Flikken-fan vind ik het prachtig als ze weer in de stad zijn. Ik sta ook continu op scherp. Als ik ergens de blauwe bus zie, dan weet ik dat ze in de buurt zijn! Het is inmiddels ook algemeen bekend op kantoor; als ze ergens worden gespot, Steef waarschuwen. Maar 9 van de 10 keer ben ik dan net weer te laat op het ‘plaats delict’. Want ze verdwijnen weer net zo snel als dat ze tevoorschijn komen. 

Maar inside information ontgaat mij hier op kantoor niet vaak, dus dit keer was ik voorbereid en had ik mijn “Hall of Fame” boekje (waar al mijn selfies met ‘beroemdheden’ in zitten) bij me. Er zit al eentje in met Victor Reinier van 4 jaar geleden, en daar wilde ik graag een handtekening bij. Had ik meteen een openingszin om te vragen voor een nieuwe foto… 

Vol vertrouwen stap ik erop af. Ze beginnen net aan de dag. De foodtruck staat klaar en heeft net ontbijt gemaakt. Mijn “Goedemorgen!” wordt met argwanende blikken beantwoord. Ik hoor ze denken “Oh jee, daar heb je er weer een…* zucht* ”. De adrenaline ratelt…. “Ik werk hier in dit gebouw, die-hard fan, bla bla bla…” 

Een van de crew members adviseert me om even te wachten tot Victor zijn ontbijt achter zijn kiezen heeft en vraagt dan aan hem of hij even tijd heeft. Hij komt meteen op me af en ik voel me weer een zenuwachtige puber. Hij herkent de foto van 4 jaar geleden, toen ze ook op kantoor waren en ik op mijn vrije dag buiten het gebouw heb staan posten. Hij vraagt hoe ik heet, “met PH?” Nee, met een F en hij schrijft in mijn boekje “Voor Stefanie. Liefs, Victor Reinier XXX”. Ik smelt.

Een van zijn collega’s merkt op: “Nu wil je natuurlijk ook een nieuwe foto?!” Oh, you read my mind! Veel leuker dan weer een selfie. Hij maakt er zelfs 5 (!!), met instructies “lach even.., kijk elkaar aan”. Het is nog niet eens 09:00 uur en ik ben geen ochtendmens. Al helemaal niet op slechts 5 uurtjes slaap (door de pijn) en pas 1 kop koffie, maar mijn dag kan nu al niet meer stuk.

Achteraf denk ik altijd, “Oh God, Steef, wat heb je nu weer gedaan…..” Maar wel mooi een foto erbij én een handtekening :-D. Ik ben een starsucker. And I know it.

Meer Steefproof

Il Concerto

Een concert meemaken in mijn lievelingsland. Van een van mijn lievelingsartiesten. Het was een droom die uitkwam in de zomer van 2023. Vanaf het moment

Verder lezen

Fangirl for life

Er is maar één ding waarbij ik ontzettende last van FOMO heb en dat is Take That. Al het andere; feestjes, verjaardagen, ja zelfs Guus

Verder lezen