Ik trap af met my precious: mijn rode Gucci. Of nou ja, met rode leren hengsels en accenten. Verder is hij grotendeels van het kenmerkende beige stof met de subtiele dubbele G’s. Ik kocht hem in 2008 in Bologna. Een lang gekoesterde droom ging ermee in vervulling.
Tijdens onze allereerste Italia vakantie aan het Gardameer was ik op slag verliefd op alle mooie leren tassen die ik tegen kwam. Al die heerlijk geurende, kleine winkeltjes…. ik voelde mij als een kind in een snoepwinkel. Uiteraard kwam ik dat jaar thuis met niet een, maar twee nieuwe tassen. Ik vergeet ook nooit meer mijn eerste keer in Milaan, waar de designerwinkels me om de oren vlogen. In mijn über-toeristische outfit durfde ik nergens naar binnen, maar ik nam mij voor om de eerstvolgende keer uit Italia terug te komen met een echte Guccitas.
Zo gezegd, zo gedaan, ging ik in Rimini op zoek naar een Gucci winkel. Haha. Ook al is het Italiaanse trots, het is natuurlijk geen HEMA die je in elke stad tegenkomt. Ik vond wel een tassenwinkel die verschillende merken verkocht en waar ik nog steeds elke vakantie in Rimini even moet rondneuzen. Maar geen Gucci dus, ook niet in het nabij gelegen Riccione. Dus reden we terug naar Bologna, waar we die vakantie al eerder waren geweest en waar ik met grote hartjes in mijn ogen naar de etalage had lopen kijken.
Ik moest even diep ademhalen voordat ik de deurklink in de vorm van de grote dubbele gouden G durfde vast te pakken en de winkel binnen te lopen. Ik had een bepaald budget in mijn hoofd en zei dat ook duidelijk tegen de verkoper.
“But if you slightly adjust your budget, you can have thieeeees!”
Een uur later liep ik naar buiten met een tas die ingepakt was op de manier van Rowan Atkinson in Love Actually. Wáy boven mijn budget but I loved it.
Al die verpakkingen heb ik uiteraard bewaard en liggen nog steeds onderin mijn kledingkast; veel te mooi om weg te gooien. Sindsdien sta ik op de Gucci mailinglist. In de eerste paar jaar kreeg ik nog een catalogus en een verjaardagskaart thuis gestuurd, maar dat is inmiddels beperkt tot de wekelijkse e-mail. Het mag de pret niet drukken. Ik bezoek ook altijd trouw elk elk moederschip als ik in een grote stad ben. Ik geniet van al het moois maar toch zal ik niet snel nog een Guccitas kopen.
“Don’t leave your baby alone, bring him a friend!”
Ik hou d’r van, om zo in de watten gelegd te worden als ik ga winkelen. Ooit wil ik nog wel een portemonnee of iets dergelijks. In ieder geval iets dat ik bij mijn baby kan gebruiken, niet iets plaatsvervangend. Van een andere tas krijg ik alleen maar weer keuzestress welke ik vandaag moet gebruiken. It’s my Twisted mind, can’t help it.
