“Laten we naar Friesland gaan.”
He said.
“It will be fun.”
He said.
Friesland kan bij dezen van de ‘bucketlist’. Been there, done that en ik kan niet zeggen dat ik het nou zo fantastisch vond dat ik nog een keer terug wil. De grootste anticlimax vond ik wel Leeuwarden. Provinciehoofdstad waar Maastricht het in 2018 tegen aflegde in de strijd om Culturele hoofdstad van Europa te worden. Ik vraag me oprecht af waarom. Noem me chauvinistisch maar Maastricht is toch echt minstens tien keer zo gezellig. Hier hing echt geen prettige vibe.
In de categorie “Je verwacht het niet” vond ik het Leg(i)o Museum juist wel erg leuk en verrassend. In the middle of nowhere – Grootegast (waar?) – aan de Legolaan in het voormalige pand van Lego Nederland. Een museum over de geschiedenis van Lego, echt ontzettend leuk! Op hetzelfde terrein – Museumplein Grootegast – ligt ook een oorlogsmuseum 1940-1945 en een drukkerij museum. Alleen jammer dat hier geen uitleg bij de machines werd gegeven die nog steeds gebruikt worden. Stukje jeugdsentiment, want paps deed dat vroeger ook. Daarnaast is er een American Diner waar je lekker ongezond kunt lunchen met een broodje kroket of hamburger met friet. Of patat zoals dat hier heet.
En als je er dan toch bent, kun je ook zeker het Zeehondencentrum in Pieterburen niet overslaan. Dat ligt overigens in Groningen en niet in Friesland. Wist ik ook niet, maar topografie is nou eenmaal niet mijn sterkste punt.
Op de heenweg maakten we een lunchstop in Sneek en op de terugweg wilden we dat in Dokkum doen. Volgens de brochure was er genoeg te zien en te beleven. Binnen een kwartier heb je het centrum echter wel gezien dus voor een lunch was het nog te vroeg. Dus het werd een luxe koffie met wat lekkers en hup, met gierende banden terug naar huis.
Doe me de volgende keer toch maar weer gewoon de drukte in het westen. Met stadjes die minder dan een half uur rijden zijn en waar je meer dan een uur nodig hebt om alles te kunnen zien. In plaats van die uitgestrekte platte vlakten, van god en iedereen verlaten, met hier en daar een verdwaalde koe (waarvoor je ook nog moet opletten dat ze niet ineens midden op de weg staat). En een hotel. Want voor de komende 10 jaar ben ik klaar met Landal.
“Go to the ends of the earth for you. To make you feel my love”.
Gold voor Thailand, geldt ook voor Friesland. Hesjtek Citygurl.
