Het is ergens in 2007. In november van dat jaar zouden we de sleutel krijgen van ons nieuwe huis. Ons nieuwe huis met Frans Bauer wc en zonder vaatwasser. No matter what we verder nog zouden gaan klussen en verbouwen (Ha. Ha.) die ene zou er als eerste uit vliegen en die andere als eerste erin.
15 jaar later is punt 1 van de to-do-lijst nog steeds niet afgevinkt, maar ooit, oooooit gooi ik met zoveel liefde een sloophamer tegen die spuuglelijke vanille kleurige pot en dito halve tegel-op-tegelmuur met bloemetjesrandje, rechtstreeks terug naar jaren 90. Maar die vaatwasser bestelden we – ruim van te voren, al was dat toen niet eens zo nodig – en werd op dag 2 nadat we de sleutel kregen, geïnstalleerd. Ik kon en kan me nog steeds niet voorstellen waarom je dag in, dag uit, soms zelfs twee keer, met de hand zou willen afwassen. Whyyyyyy, in godsnaam?! Ik herinner me een overvol aanrecht toen we nog in ons appartement woonden (zonder vaatwasser), allebei full time werkten en in het weekend wel móesten afwassen omdat we geen schoon servies meer hadden.
De afgelopen weken, wat zeg ik máánden, kreeg ik bijna een déjà vu. Ja, ik werkte ook weer bijna full time maar ik bedoel die vaatwasser. Op een avond in november (what are the odds) begint ie opeens te piepen. En wat doet Steef als er iets begint te piepen? Uitzetten en weer aanzetten. Negen van de tien keer opgelost. Think again, Steef: not this time. Pas als ik de stekker eruit trek, stopt ook het brommen. K*t. Wat is dit dan nu weer?
Niet geheel gerust ga ik slapen en bel ik de dag daarna mijn mannetje. Yep, Steef heeft een boekje met mannetjes die ik bel als er iets kapot is of kapot gemaakt moet worden (lees: beestjes). In het kader van genderneutraliteit kun je daar waar ik “mannetje” schrijf, natuurlijk ook vrouwtje of persoon lezen. Maar voor de leesbaarheid houd ik het hier op mannetjes. Anyhow, ik word doorverwezen naar de klantenservice van Miele (er is geen betere).
“Volgende week kan er een monteur komen, mevrouw”.
Kanonne, volgende week pas?! Dus dan moet ik een week met de hand afwassen?!
“En de voorrijkosten bedragen €160. Ik zou wel handschoenen aan doen met afwassen, is niet goed voor uw tere handen. Fijne dag nog verder!”
Ja dikke dank je wel. Met de hand afwassen. Rot op zeg.
Een week kan lang duren. Helemaal als je die week ook nog overspoeld wordt met berichten dat je mogelijk the f*cking C hebt opgelopen. Want als dat zo is, mag je nóg langer afwassen omdat de afspraak met de monteur dan verplaatst moet worden. Mijn stresslevel steeg drie keer zo snel die week maar gelukkig kwamen we er weer goed van af (sterke weerstand).
De monteur kwam, zag en begon samen met ons te huilen. Hoewel we eerst complimenten kregen; het beestje zag er gezien zijn leeftijd nog heel goed uit en we mochten in onze handjes knijpen dat ie in die 15 jaar nooit klachten had vertoond. Maar ja, reparatie zou in dit geval tegen de €400 gaan kosten. Met het risico dat er volgende maand weer een ander onderdeel kapot zou gaan. Want dat is normaal op deze leeftijd.
Ok, duidelijk. Dat wordt dus een nieuwe. En heerlijk naïef als ik ben, bel ik daarna weer mijn mannetje met de boodschap “Ik kom zaterdag een nieuwe bestellen”. Let’s just get this over with.
Ik bestel veel en graag online, als het gaat om dingen waar ik niet veel bij hoef na te denken. Leuk versus niet-leuk. Maar een vaatwasser is (gelukkig) geen uitgave die je maandelijks doet. Ik heb ook geen zin om dingen uit te zoeken en prijzen te vergelijken. Dus in dit geval ga ik (met mijn eigen mannetje die daar ook geen zin in heeft) naar mijn (ons) mannetje en zeg “dit wil ik – you fix it”. Ik ben ook eenkennig – of beter geframed: loyaal – want waarom zou je ergens anders heen gaan, als je weet dat het goed is? Dus hij zoekt in het systeem, vindt de maten en specificaties van de vaatwasser die we in 2007 bij hem kochten en bestelt de nieuwe. Weet je wat, doe er ook een nieuwe koelkast bij haha. Want die stamt ook nog uit de vorige eeuw (1997), begint langzaam spatjes te vertonen en dan kan de hele rambam meteen in een keer geïnstalleerd worden.
Zo simpel kan het gaan; als jij als leverancier kwaliteit levert, dan ben ik je beste klant. Ik ga er immers vanuit dat je mijn loyaliteit ook waardeert en me geen mes in mijn rug steekt. Het is de service die ik waardeer, waar ik graag wat meer voor betaal en gerust wat langer op wacht. Ik ga dan niet voor de “snelheid” van een grote blauwe reus. Massa is kassa, maar nooit voor mij als klant. Ik heb liever kwaliteit boven kwantiteit.
Alleen had ik in december niet verwacht dat ik in maart nog steeds met de hand zou afwassen. Talk about naïef… Later bleek ook nog dat de vaatwasser die we in eerste instantie besteld hadden, pas in augustus (ik herhaal AU-GUS-TUS!!!) geleverd kon worden. Daarom hebben we uiteindelijk toch maar een andere besteld en die is afgelopen week geïnstalleerd, samen met de nieuwe koelkast.
Nooit gedacht dat ik zo’n trut zou worden die dolgelukkig haar nieuwe koelkast staat uit te soppen (met Thieves household cleaner uiteraard – duh) en een vreugdedansje doet als de vaatwasser één simpel piepje geeft om aan te geven dat ie klaar is.
Je weet pas wat je mist, als je het niet meer hebt…
Meh, och wat höb iech gelök: mien aofwasmesjien is weer trök!
