In 2016 begon ik met bloggen als therapie om uit een burn out te komen. Uiteraard is ook hier een tas aan gekoppeld; namelijk mijn zwarte Michael Kors. Ik kocht deze vlak na mijn verjaardag. Ik herinner mij nog goed dat ik op de bank lag te Netflixen en dat mijn tante me belde met de boodschap: smeer wat op je gezicht, trek iets leuks aan; we gaan shoppen. Retailtherapy!
Ik zat op dat moment alles behalve lekker mijn vel, dus het laatste waar ik zin in had, was kleding passen. Schoenen en tassen passen echter altijd – tenminste, voordat je voor de derde keer je poot breekt – dus ik struinde met name langs de luxury leather goods van Maasmechelen Village: Furla en Michael Kors. Die laatste was inmiddels een begrip en zag ik op steeds meer plekken opduiken. Ik wilde echter geen dertien-in-een-dozijnexemplaar met een all-over logoprint en waarvan helaas ook veel namaak in omloop is.
Mijn oog viel op een subtiel zwart exemplaar. Hoe kan het ook anders, zwart is altijd een beetje mijn “happy color” geweest (en nog steeds, na roze ;-)), maar zeker in deze periode denk ik dat het een bepaald gevoel vertegenwoordigde. Deze tas had alles: de looks, een subtiel logo, hij straalde kwaliteit uit en had ook leuke, praktische gadgets zoals een touwtje om je sleutels aan vast te maken. Zodat je niet elke keer je tas overhoop hoeft te gooien. Want een nadeel van een wat grotere handtas is dat je meer meeneemt dan goed is voor je schouders :-). Ook hangt er een slotje aan en zit er een subtiel sleuteltje verstopt. Of het echt werkt weet ik niet, maar leuk is het wel.
Vlak daarna vertrok een van mijn liefste vriendinnen en Twisted Sister naar Berlijn. Tijdens ons afscheidsetentje – waar ik deze black beauty natuurlijk bij me had – gaf ze ons allemaal een sleutelhanger in de vorm van een poppetje met een kattebelletje eraan. Een soort talisman, zodat we haar toch altijd bij ons zouden hebben. De mijne symboliseerde “stress relief”. Dat poppetje hangt nog steeds aan de binnenkant van die tas (yep, hij is groot genoeg haha) en telkens als ik dat belletje hoor rinkelen, denk ik aan haar en aan het feit dat alles, linksom of rechtsom, uiteindelijk toch wel goedkomt. Zo staat deze tas – inclusief talisman – voor mij voor het afsluiten van een donkere periode en vooruitkijken naar de toekomst.
In januari 2017 gingen we op vakantie naar Gran Canaria. We all know what happened there. Uiteraard ging deze tas ging mee, inclusief stress relief talisman. Handig in het vliegtuig, waarbij een handtas niet telt als handbagage, ook niet als die lekker ruim is. Waar ik echter geen rekening mee hield, want dat zonnebrand en leer niet heel lekker gaan samen. Zeker niet in de zandduinen. Nu hoor ik je denken; “Waarom neem je in godsnaam je designertas mee als je gaat wandelen door de beroemde zandduimen van Maspalomas?!” Hellooooo, have we met?! I don’t do casual, I do #Steefproof. En als je niet weet wat dat inhoudt, moet je mijn nieuwe boek maar lezen ;-).
